In gesprek met Martien Sengers
Martien is in 1961 begonnen als bouwer bij buurtschap “Het Centrum”. Momenteel is Martien erelid van buurtschap Oruva.
In 1961 werd ik door de heer Lemmens uitgenodigd voor een
vergadering van de stichting en werd me gevraagd om buurtschap “Het Centrum” (met de daar aanwezige bouwers), weer nieuw leven in te blazen. Aan de hand van een foto en zonder enige bouwervaring hebben we toen een mooie wagen op de weg gezet. Bloemen had ik nog nooit geprikt, maar na een minicursus bij Piet van Cleef ging het wel. We hadden toen nog bloemenzakken en geen kistjes voor het prikken op de wagen. De bloemen werden wel aangeleverd in houten kratjes van een bekende bierbrouwerij uit onze gemeente.
De naalden (toen etalagenaalden) werden na het corso uit de bloemen getrokken en in een bak met olie gegooid om roesten te voorkomen. Het volgende jaar werden ze weer hergebruikt.
In 1962 heb ik samen met Wim Couwenberg (Leenderweg), Wim Seeren, Harrie de Louweren en Harrie Martens (alledrie van Wilhelmina) onbewust de Zwaantjesdag (het feest van de bouwers op corsomaandag) ingevoerd. We hadden gewoon zin om bij Jasper Baken (van café “Het Zwaantje”) een borreltje te pakken en een potje te katten (kaartspel). Jasper heeft toen als eerste op corsomaandag zijn cafédeur geopend. Een jaar of 10 erna openden nog enkele café´s op corsomaandag hun deuren.
Om het buurtschap actief te houden was ik genoodzaakt ieder jaar een donderspeech te houden. In 1969 werd de laatste wagen van “Het Centrum” gebouwd. Het buurtschap viel uit elkaar. In 1970 en 1971 bouwde ik bij buurtschap “Edelweis” waar we in 1971 met hulp van de bouwers van Oruva (Oruva had de tent gezet, maar zijn in dat jaar niet aan de wagen begonnen) de eerste prijs haalden met “Grootvaders klok”.
Door de contacten met Oruva en door gebrek aan motivatie bij de bouwers van buurtschap “Edelweis” ben ik in 1972 verder gaan bouwen bij buurtschap Oruva. Ik ben hier vele jaren als voorzitter de kartrekker geweest en heb Oruva gemotiveerd weten te houden om ieder jaar maar weer een corsowagen te bouwen.
In 1980 (Buffalo Bill´s wild west show) is onze corso tent door een storm enkele meters verplaatst. M.b.v. een tractor van Faas Moonen en met de assistentie van Jos Geijbels hebben we tent recht weten te krijgen. De wagen was echter totaal vernield. In 6 weken is deze met man en macht herbouwd.
Ook mijn gezin was een en al corso. Het hele gezin moest meehelpen. Ook de vrienden van mijn kinderen uiteraard. Als ze niet met het corso meewerkten, kwamen ze er bij mij niet in. Mijn kinderen hebben diverse malen als figurant meegedaan. O.a. Marijke bij “Het meisje en
de duif” en Wim Lamers (schoonzoon) bij Buffalo Bill´s wild west show.
Vanaf 1976 zijn er steeds leuke contacten geweest met buurtschap Hazestraat. We hebben o.a. een fietstocht gehouden. Dit was een puzzeltocht die we jaarlijks om de beurt zijn gaan organiseren. Het werd ieder jaar weer een competitie. Na de puzzeltocht genoten we dan van een goed glaasje bier.Ik keek iedere jaar weer uit naar dit dagje fietsen.
Ik denk nog terug aan wagens als “Pinnokio” (1984; ietwat te klein maar zeker met een sterke uitstraling), “Buffalo Bill´s wild west show” (1980; schitterend en in 6 weken gebouwd), “Twee emmertjes bloemen” (1979; de meisjes waren wel ietwat uit de kluiten gewassen), “Zeemansdroom” (1986; tweede prijs), “War of the worlds” (1991;schitterende constructie) en “De wens te overleven” (1993; ook een schitterende constructie, vormgeving en kleur). Iedere wagen heeft natuurlijk zijn eigen verhaal. Ik kan hier nog uren over doorgaan.
In 1998 (D.N.A. in helix) ben ik gestopt met actief bouwen. Een van mijn grote hobby´s is met mijn caravan rondtrekken. Dit is het fijnste in de zomermaanden en valt dus samen met het corsoseizoen.
Met goed gevoel heb ik dit besluit genomen. Mijn taken binnen Oruva zijn door jongeren goed overgenomen. Dit geeft mij een goed gevoel.
Ik wens de bouwers van Oruva veel succes.
Namens Martien Sengers: Gerard Coppens